Lees verder

Lees verder

Lees verder

Toon meer colums

2020- Bij de maand januari

In 2020 staan we stil bij:  MARKANTE VOORGANGERS ………

 Voorgangers komen en gaan en ze werken ieder op een eigen wijze en trekken hun spoor en laten herinneringen achter. I DID IT MY WAY. In de Bond van VEG waren in de loop van de tijd diverse voorgangers en daar zaten markante (opvallende) figuren tussen. Dit jaar laten we er elf de revue passeren:

H.J. BUDDING ( 1810-1870) Wij hebben de verlossing

Van heinde en verre kwamen ze om hem te horen spreken. Sommigen hadden er een tocht van meer dan zes uur voor over, Meestal kon de kerk…. het was eigenlijk meer een schuur….. de schare niet bevatten en dan stelde hij zich bij de ingang op om de mannen tegen te houden; die mochten pas naar binnen als de vrouwen allemaal zaten.

De mensen die ver hadden moeten reizen konden tussen de beide kerkdiensten niet naar huis en de dominee had de gewoonte om telkens vijftig ‘overblijvers’ bij hem thuis te nodigen. En over zitten en staan gesproken: de aanwezige stoelen waren voor de armen, die kwamen door de week immers nooit aan rustig zitten toe.

Je was nooit helemaal zeker of de dominee wel zou preken. Hij beleefde soms ‘geestelijke verlatingen’ en dan wou het niet. In zijn eerste gemeente (Biggekerke) preekte hij eens zes zondagen niet. Maar opeens, midden in de week, kreeg hij ‘licht’ en hij liet terstond bekend maken dat hij nog diezelfde middag om vier uur zou preken. De kerkklok luidde extra lang en de kerk was barstensvol.

Het was trouwens altijd uitkijken met hem. De ene keer liet hij een psalm vier, vijf keer opnieuw zingen, net zolang tot hij ’t mooi genoeg vond. Een andere keer weigerde hij een bepaald kind te dopen omdat de moeder er naar zijn smaak te opzichtig uitzag. En dan weer liet hij boeren hun jas uittrekken om die kledingstukken vervolgens aan de arbeiders te geven. Je beleefde nog eens wat!

Hij is ook nog een poos in Amerika geweest, hij  kon het in ons land niet uithouden. Hij werd daar boer, maar toen hij op de ‘ranch’ belaagd werd door een trouwlustige weduwe, kwam hij ijlings terug. Hij bleef vrijgezel en werd weer dominee en opnieuw stroomden de mensen toe.

Het betreft hier een omschrijving (door A. J. Klei in Trouw, 6 mei 1986) van dominee Huibert Jacobus Budding. Hij was het laatst predikant in de Vrije Evangelische Gemeente van Goes. Hij beleefde een bekering toen hij als oudgereformeerd voorganger Efeze 1 vers 8 las, waar staat: ‘in welken wij hebben de verlossing, door Zijn bloed’. Tot deze tekst bij hem doordrong leefde hij zwaar ‘in de hope des eeuwigen levens en of het nog maar eens mocht komen te staan te gebeuren…’

Nu wist hij: wij hebben het!

Dominee Budding was een markante voorganger. Naar aanleiding van zijn optreden in de regio zijn in Zeeland diverse Vrije Evangelische Gemeenten ontstaan.

J.M. Weststrate