Toon meer colums

2021- Bij de maand oktober

Kijk naar de vogels: de Adelaar (gier)

Maar wie hoopt op de Heer krijgt nieuwe kracht: hij slaat zijn vleugels uit als een Adelaar, hij loopt maar wordt niet moe, hij rent maar raakt niet uitgeput. (Jesaja 40; 31).

Bij de Adelaar denken wij snel aan een grote Arend. Die heet in het Engels immers ‘Eagle’. Maar in het Hebreeuws staat er ‘nesjer’, wat zowel Arend als Gier kan betekenen. Twee verschillende vogelsoorten. De teksten kunnen soms van toepassing zijn op beide soorten, maar soms zijn ze ook alleen van toepassing op gieren.

Gieren horen in de Joodse wet bij de onreine dieren. Ze mogen dus niet gegeten worden. En dit is niet alleen omdat ze er weerzinwekkend uitzien en niet eetbaar zouden zijn. Maar vooral omdat ze als aaseters een belangrijke functie hebben in het opruimen van dode dieren. Zo worden ziektes onder de dieren en mensen voorkomen. Gieren zijn hierin gespecialiseerd. De Vale Gier heeft een sterke snavel om de huid stuk te maken. De Aasgier heeft een fijnere snavel en kan de kleinste stukjes van de botten peuteren. De Lammergier (de grootste) heeft krachtige poten en snavel zodat deze de botten kan stuk maken en het merg op kan eten.

In Nederland zijn gieren een zeldzaamheid. In Europa zijn ze in het zuiden te vinden, vooral in bergachtige streken. Toch raken er elk jaar wel wat gieren verdwaalt en zijn ze voor korte of langere tijd in ons land te zien. Dit jaar heeft een Lammergier in de bossen bij Heerde overnacht en is deze vogel de hele zomer op de Veluwe gezien.

Een kenmerk van gieren is dat ze de thermiek gebruiken om op te zweven. Zo kunnen lange afstanden afleggen, ondertussen met hun scherpe ogen speurend naar een prooi. Om te rusten moeten ze ’s nachts wel naar de grond. Ze zoeken dan een hoog punt op een berg of in een boomtop. De volgende ochtend wachten ze op dit hoge punt. Ze wachten tot de zon genoeg warmte heeft gegeven dat er een thermiek ontstaat. Op die thermiek stijgen ze op. Ze slaan hun vleugels uit en laten zich dragen. Zonder veel energie te verspillen.    

 Wat een contrast met ons leven. Wij zijn vaak zo bezig met zelf alles te willen doen. Natuurlijk slaan we onze vleugels uit. Maar met veel inspanning. Met krachtige vleugelslagen of fladderend door het leven. Soms even zweven op de thermiek, maar dan weer door. En we worden moe.

Wat is het dan mooi om de tekst uit Jesaja 40;31 te lezen. ‘Wie hoopt op de Heer krijgt nieuwe kracht’. Misschien moeten we dan toch beter naar de Adelaar kijken. Wachten op warmte om te kunnen zweven. Stille tijd nemen met God om Zijn warmte en Liefde te voelen. Om dan op te stijgen en te zweven:

Dan zweef ik op de wind,

gedragen door Uw Geest

En de kracht van uw Liefde.

(Opwekking 488)

 Jesaja 40;31 is geen loze belofte. De Bijbel bewijst het zelfs. De gier was het symbool van het machtige Egypte. In Exodus 19;4 zegt God: ‘Jullie hebben gezien hoe ik ben opgetreden tegen Egypte, en hoe ik je op adelaarsvleugels gedragen heb en je hier bij mij heb gebracht’.

Lees in plaats van ‘adelaarsvleugels’ ‘gierenvleugels’ en je snapt de ironie. God gebruikt Egypte, de gier, om zijn volk te laten ontsnappen en weer hoop te geven.  En te laten zien dat Hij machtiger is. Waarom zullen wij dan niet hopen op zo’n Heer en Zijn belofte?

Matthijs Bootsma