Toon meer colums

2022- Bij de maand januari

Altijd weer: Zachte bries

Er ging een grote, krachtige windvlaag voor de Heer uit, die de bergen spleet en de rotsen aan stukken sloeg, maar in die windvlaag bevond de Heer zich niet. Na de windvlaag kwam er een aardbeving, maar in die aardbeving bevond de Heer zich niet. Na de aardbeving was er vuur, maar in dat vuur bevond de Heer zich niet. Na het vuur klonk het gefluister van een zachte bries. (1 Koningen 19; 11-13)

Hoe vaak gaat het als we iemand ontmoeten niet over het weer? Iets wat we nu eenmaal allemaal ondervinden en wat blijkbaar genoeg gespreksstof kan geven. Ook in de Bijbel komen we  weersverschijnselen tegen. Vaak op een leerzame wijze. Onder de titel ‘Altijd weer’ zal daar dit jaar naar gekeken worden.

Een zachte bries. Op een warme zomerdag kan die goed uitkomen. Even wat verkoeling als je buiten bent. Aan het werk of als je lekker aan het luieren bent in de tuin of op het strand. Niet een te harde wind waardoor je gezandstraald wordt, maar net dat briesje. Of als je in het bos loopt en de herfstblaadjes voor je ogen dansen boven het pad. Een klein wervelwindje wat in het fries zo mooi verwoord wordt met ‘twirre’. Je voelt en ziet het, een aangenaam iets.

Wat is het dan bijzonder dat de Heer zich ook als een zachte bries aan ons wil laten voelen. Zoals Elia dat mocht voelen. Elia was op de vlucht voor koningin Izabel, de vrouw van Achab, nadat hij alle profeten van de afgod Baäl had laten doden. Maar ook was hij zijn taak als profeet zat na alle tegenwerking en al het ongeloof dat hij tegenkwam. Na een reis van 40 dagen en nachten was hij op de berg Horeb gekomen en in een grot gekropen om te gaan slapen. En toen riep de Heer hem. Hij vroeg Elia wat hij daar deed. Elia deed zijn beklag bij de Heer. Maar in plaats van kwaad op Elia te worden deed de Heer iets mooiers. Hij riep Elia naar buiten om voor Hem te komen staan. En de Heer kwam voorbij. Eerst kwamen er vernietigende krachten: een grote, krachtige windvlaag. Een aardbeving. Vuur. Maar in dat alles bevond de Heer zicht niet. Bij al dit geweld bleef Elia veilig in de grot. Maar toen het gefluister van een zachte bries klonk sloeg Elia zijn mantel om zijn hoofd en kwam naar buiten. Waar de Heer opnieuw tot hem sprak en hem vertelde wat Elia moest doen.

Wat mooi dat we mogen weten dat de Heer is als het gefluister van een zachte bries. Een bries die je kunt horen, voelen, die je aanraakt. En dat de Heer niet is in vernietigende krachten. Ook al denken we dat soms. Als levensstormen alles lijken te splijten. Als al je zekerheden wankelen door wat er met je en om je heen gebeurd. Als vuur van woede je denken vertroebeld. In dat alles is de Heer niet. Niet als oorzaak! Waar Hij wel is?

De Heer is voor je, om je de juiste weg te wijzen.
De Heer is achter je, om je in de armen te sluiten
en om je te beschermen tegen gevaar.
De Heer is onder je om je op te vangen
wanneer je dreigt te vallen.
De Heer is in je om je te troosten als je verdriet hebt.
De Heer is rondom je als een beschermende muur,
wanneer anderen over je heen vallen.
De Heer is boven je om je te zegenen.

Als een zachte bries laat Hij zich horen, zien en voelen in je leven. Hij roept je. Maar het is aan ons om uit onze grot te komen om dat te ervaren.

Matthijs Bootsma