Toon meer colums

2022- Bij de maand juni

Altijd weer: Wolken

‘In mijn nachtelijke visioenen zag ik dat er met de wolken van de hemel iemand kwam die eruitzag als een mens.’ ( Daniël 7; 13)

Als er iets nooit hetzelfde is, dan zijn het wel wolken. Ga maar een tijdje buiten staan (zitten of liggen gaat nog beter) om naar de wolken te kijken. Ze zien er steeds anders uit, veranderen van vorm en je kunt er zelfs figuren in herkennen. De ene keer zijn de wolken zo dun dat zonlicht er gemakkelijk doorheen schijnt. Maar de andere keer zijn ze donker en weet je zeker dat je een paraplu nodig hebt omdat het niet droog zal blijven.

Een wolk is een verzameling van kleine waterdruppeltjes, ijskristallen of beide. Vochtige lucht stijgt op en als de temperatuur op een bepaalde hoogte laag genoeg is vormt het een wolk. Die drijft op luchtstromen verder over de aarde. Alle soorten wolken die er zijn hebben een naam en er zijn genoeg boeken te vinden waarin ze beschreven zijn. Mooie en bijzondere foto’s zijn er ook in overvloed te vinden.

In de Bijbel spelen wolken ook een rol. Een bijzondere zelfs. In het Oude Testament lezen we dit vooral in Exodus, rond de uittocht uit Egypte:

‘De HEER ging voor hen uit om hun de weg te wijzen, overdag in een wolkkolom, ’s nachts in een lichtende vuurzuil. Zo konden ze dag en nacht verder trekken. Overdag ging de wolkkolom het volk voortdurend voor, en ’s nachts de vuurzuil.’ (Exodus 13;21-22).

De Heer ging voor het volk Israël uit op hun weg door de woestijn. Voor iedereen zichtbaar. De wolk leidde het volk. Maar gaf ook bescherming. Want in de wolk was God zelf. Toen het Egyptische leger het volk Israël achtervolgde ging de wolk achter het volk staan. God keek neer uit de wolkkolom en zaaide paniek bij het Egyptische leger. Bij de Berg van God kwam God in een donkere wolk naar Mozes toe om in de wolk met Mozes te spreken. Dat was niet omdat God zich verborgen wil houden. Maar als bescherming omdat gewone mensen de luister van de Heer nog niet kunnen aanschouwen.  Tijdens de tocht door de woestijn zal de wolkkolom vast ook schaduw gegeven hebben aan de reizigers. Naast een wegwijzer dus ook praktische bescherming.

Op Hemelvaartsdag denken we vaak ook aan een wolk: ‘Toen hij dit gezegd had, werd hij voor hun ogen omhooggeheven en opgenomen in een wolk, zodat ze hem niet meer zagen.’ (Handelingen 1; 9)

De leerlingen zagen hun Heer verdwijnen. Na die mooie Paasmorgen hadden ze Hem nog 40 dagen bij hen gehad. Nu werd de Here Jezus omhoog geheven, van hen weg. Hij werd opgenomen in een wolk. Zullen ze toen ook gedacht hebben aan de belofte die de Here Jezus zelf tegen hen gezegd had: ‘Dan zal men de Mensenzoon zien komen op de wolken, bekleed met grote macht en luister.’ (Marcus 13;26).

Zullen ze met die verwachting teruggegaan zijn naar Jeruzalem? En leven wij met die verwachting? Dat we, misschien wel heel snel, de Here Jezus terug zien komen op de wolken, bekleed met grote macht en luister? Want dat is de verwachting waar we in mogen leven en daar mogen we over getuigen. De Heer komt terug. Op de wolken. Dan zal iedereen Hem zien!

Daar ruist langs de wolken een lief'lijke Naam,
die hemel en aarde verenigt te zaam,
Geen naam is er zoeter en beter voor 't hart,
Hij balsemt de wonden en heelt alle smart.
Kent gij, kent gij, die Naam nog niet?
Die Naam draagt mijn Heiland, mijn lust en mijn lied!

(EL 381)

Matthijs Bootsma